Honing
Honing is een zoete vloeistof gemaakt door honingbijen met behulp van de nectar van bloeiende planten. Er zijn ongeveer 320 verschillende soorten honing, die variëren in kleur, geur en smaak.
Honing bevat voornamelijk suiker, evenals een mix van aminozuren, vitamines, mineralen, ijzer, zink en antioxidanten. Naast het gebruik als natuurlijke zoetstof, wordt honing gebruikt als ontstekingsremmend, antioxidant en antibacterieel middel. Mensen gebruiken honing vaak om hoest te behandelen en plaatselijk om brandwonden te behandelen en wondgenezing te bevorderen.
Het maken van honing begint wanneer een honingbij stopt bij een bloem en de zoete vloeibare nectar eruit zuigt. Ze slaat de nectar op in de honingmaag waar enzymen het afbreken tot eenvoudige suikers. Terug bij de korf verplaatsen andere bijen de nectar in honingraten. Ze zweven boven de cellen, creëren een briesje dat de nectar uitdroogt totdat het honing wordt, en verzegelen de cellen vervolgens met was.
Bijen bezoeken 2 miljoen bloemen om een pond honing te maken.
Mensen verzamelen al duizenden jaren honing. Rotstekeningen in Spanje van 8000 jaar oud tonen mensen die honing oogsten. Bijenwas van ongeveer 10.000 jaar oud werd gevonden in kookpotten in Turkije. Zo'n 4500 jaar geleden waren de Egyptenaren bekwame imkers. Toen vroege mensen bossen ombouwden tot weilanden, creëerden ze bijenvriendelijke habitats waar bloemen en struiken groeiden. Toen boeren naar nieuwe gebieden trokken, volgden de honingbijen.
Honing bevat stuifmeel en daarom eten sommige mensen honing om hooikoorts en andere allergieën te verlichten. Maar de soorten stuifmeel in honing zijn zelden de soorten stuifmeel die ervoor zorgen dat mensen niezen of hun ogen doen tranen. Om een betere kans te hebben op het gewenste resultaat wordt aangeraden om honing te gebruiken dat uit de directe eigen omgeving afkomstig is.
Het gebruik van honing om wonden en brandwonden te behandelen maakt al eeuwenlang deel uit van de traditionele geneeskunde. Oude Egyptenaren gebruikten het op wonden. Het heeft natuurlijke verbindingen die bacteriën bestrijden, genezing bevorderen, infecties voorkomen en zwelling verminderen.
Honing heeft een erg lange houdbaarheid. Wetenschappers vonden potten met honing in Egyptische graven die duizenden jaren oud waren, en nog steeds veilig om te eten! Het lage vochtgehalte, de sterke zuren en antibacteriële verbindingen maken het bijna onmogelijk om te bederven zolang het verzegeld is. Bewaar het in een goed gesloten pot op een droge, koele plaats zoals een voorraadkast. Als het kristallen krijgt, zet de pot in een pan met warm water (niet boven 40 graden) totdat het weer helder is.
Komt de temperatuur boven 40 graden dan gaan er veel nuttige ingredienten verloren.
De warenwet schrijft voor dat er een houdbaarheidsdatum op de pot moet staan. De houdbaarheidsduur is afhankelijk van soort honing en vochtgehalte. Des te lager het vochtgehalte des te langer is de houdbaarheid. Teveel aan vocht zorgt ervoor dat de honing op termijn gaat gisten.
Onze honing wordt 's zomers (zolang de voorraad strekt) verkocht vanuit een kastje voor ons huis.
Tevens wordt de honing (zolang de voorraad strekt) verkocht bij "Het Kooghuis" in Uitgeest.
Klik op het plaatje hieronder om naar de "Het Kooghuis" te navigeren.